#terugblik – 27 mei 2024

Stromende regen

In mijn schuilhut hoor ik het tikken op het dak. Het regent! De buienradar laat weten dat het niet echt lang gaat duren gelukkig. Ik heb honger, dus ik besluit het ervan te nemen nu ik ruim zit met een dak boven mijn hoofd. Ik bak eieren en zet twee keer koffie.

Mijn telefoon gaat, zoals afgesproken belt Radical Design, de fabrikant van mijn wandelkar Wheelie om te vertellen wanneer ik de onderdelen kan verwachten. Gisteren heb ik het adres doorgegeven van het postkantoor waar ik woensdag hoop te zijn. Het pakket wordt verstuurd met FedEx, maar die heeft in dat plaatsje geen kantoor, wel is er een postkantoor/DHL-punt. Achteraf hoor ik dat medewerkers van Radical hebben geprobeerd het postkantoor te bereiken, maar niemand spreekt daar Engels, ze wilden nl. wel zeker weten dat het pakket in ontvangst genomen zou gaan worden. Daarna hebben ze de pelgrimsvereniging, die zetelt in Vadstena benaderd, maar ook geen contact. Uiteindelijk spreken ze met iemand van de camping en zij belooft het postagentschap te bellen en in het Zweeds uit te leggen dat ze het pakket echt aan moeten nemen. Ik ben onder de indruk van de moeite die ze bij Radical Design hebben genomen om het nieuwe frame op zijn plek te krijgen. Bovendien hebben ze op de doos een paar stickers geplakt met uitleg in het Zweeds. Wat een service en wat een hart voor je klanten. Chapeau!

Om 10:00 uur wordt het droog en nog geen half uur later is de lucht prachtig blauw. Omdat mijn kar moeilijke weggetjes niet meer aankan, plan ik de route over asfalt, gelukkig gaat dat gemakkelijk. Rond half 12 kom ik aan in Ödeshög, een dorp met een plein met een kunstwerk gemaakt van ballen. Wat de betekenis ervan is, kan ik nergens vinden, maar het is nogal prominent aanwezig. En lelijk!

Het weer begint drastisch te veranderen, donkere wolken en in de verte zie ik al regen en onweer. Vandaag ga ik het echt niet lang meer droog houden. Een man op het plein met een peuk in zijn mond en een chagrijnige blik zegt me dat ik wel een paard lijk met mijn kar. Ik moet er om lachen, duh een edel dier!

Net nadat ik bijzondere tekeningen uit de bronstijd heb zitten bewonderen begint het plotsklaps te gieten, het lijkt wel of er in één keer een emmer over me heen wordt gegooid. Het gaat zo snel dat ik niet eens de tijd heb om mijn regenpak aan te trekken, maar wat zie ik nog geen honderd meter verder? Een heel ruim bushok en daar verblijf ik de volgende 3,5 uur. Het regent met bakken en het stopt maar niet, maar ik zit droog en heb inmiddels weer droge kleren aan. Ik lees wat, ik eet wat, ik app wat, ik vermaak me wel. Niets of niemand kan mijn humeur verpesten!

Als het droog is volgt een prachtige route langs het meer. De natuur is heel anders dan ik tot nu toe gezien heb. Wat een traktatie weer en het zonnetje komt voorzichtig door. In Omberg vind ik weer een schuilhut bij een mooi uitzichtpunt met een trap naar het meer. Ik probeer te zwemmen, maar het water is daar ijs- en ijskoud, een watervalletje komt uit op dat stuk. Het is water rechtstreeks uit de bergen en niet opgewarmd. Wassen dan maar met een washandje, dat vind ik stoer genoeg met dat ijskoude water.

Bij de trap kom ik Anders Jonsson tegen, we hebben een leuk en best lang gesprek totdat de muggen echt vervelend worden. We praten vooral over het hiken. Anders wil dat ook al lang, maar zet de stap maar niet echt. Hij bedankt me voor mijn tips en inspiratie. We delen onze insta-gegevens uit en hebben vast nog wel contact. Later blijkt dat hij een Zweedse zanger is, die veel optreedt. Het is het begin van een leuk contact.

De hut komt goed van pas, ik kan mijn spullen laten drogen en mocht het weer heel erg gaan regenen daar schuilen. Ik slaap wel in mijn tent, want de hut stinkt enorm naar rook, maar de nacht blijft uiteindelijk droog en ik slaap als een os na een prachtige dag.